به گزارش آوای ورزقان به نقل ازآناج،مسعود پزشکیان طی یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت: اگر براساس قانون لازم باشد هرگونه توافق به تصویب مجلس برسد خلاف آن نمیتوان ادعایی داشت اما بیانیه لوزان نیازی به تایی�� یا تصویب مجلس ندارد و آنچه دولت به صورت داوطلبانه نیز آن را پذیرفته و موقتا نیز در گذشته اجرا کرده است، نیاز به اجازه و تایید مجلس ندارد ولی اگر قرار باشد این قانون به صورت دائمی اجراشود، یقینا باید به تصویب مجلس برسد و چون سیاست خارجی با هماهنگی مقام معظم رهبری صورت میگیرد و مجلس دراین اموری توان کارشناسی ندارد. در مورد بیانیه لوزان نیز باید اذعان داشت این بیانیه یک دستاورد بزرگ است. تعجب دارد که عدهای با بیانیه لوزان مخالفت میکنند؛ یک روز اعلام میکردند که قطعنامهها کاغذ پارهای بیش نیستند حال میگویند دستاوردهای ما از بیانیه کم است! مگر این عزیزان نگفتند قطعنامه، کاغذ پاره است حال چرا ناراحتند؟!
مذاکرهکنندگان میخواهند مسائل به وجود آمده همان کاغذپارهها را به این شکل از میان ببرند پس چرا ناراحتند؟ بعد از بیانیه لوزان کنگره آمریکا و نتانیاهو اعلام کردند که ناراحت هستند و در داخل هم یک عده ناراحتند. سوال این است که آیا جنگطلبی به نفع ماست یا آرامش و صلح نیاز امروز کشور باید باشد. در مذاکرات نیازهای واقعی خود را خواهیم گرفت و این روش مناسب است یا اینکه حرفهایی زده شود و دعوا در پس آن باشد؟ ایران خواستار دستیابی به سلاح هستهای نیست پس چرا فضایی درست شود که دنیا بگوید ایران به دنبال سلاح هستهای است! آن زمان که سیاستهای نادرست برخی در کشور باعث شد همه دنیا علیه ما متحد شوند و شورای امنیت پنج قطعنامه علیه ایران صادر کرد.
دلواپسان کنونی چرا در آن زمان ناراحت نبودند که آن همه قطعنامه علیه ایران به تصویب میرسید؟ بعد هم میگفتند که این قطعنامهها کاغذپاره است. امروز شاهدیم همان کاغذپارهها چه فشارها که بر اقتصاد کشور وارد نکرد. در صورت توافق، باید در انتظار آرامش بود اما مشخص نیست چرا عدهای ناراحت هستند که ایران از حق و حقوق خود نمیگذرد؟! مگر تیم و وزارتخانهای از حقوق و حقوق ملت گذشته است که دلواپسان میگویند از حق و حقوقمان نمیگذریم؟! آن زمانی که تحریمهای ظالمانه علیه کشور صادر میشد دلواپسان چرا ساکت نشستند؟
سوالی که می توان از آقای پزشکیان پرسید اینست که بالاخره مجلس شورای اسلامی توان کارشناسی در امور سیاست خارجی را دارد یا خیر؟ اگر توافق نهایی نیاز به تصویب مجلس دارد پس چرا فرمودید که مجلس توان کارشناسی ندارد. نکته ی بعدی اینست که یک بیانیه غیر الزام آور چه دستاورد بزرگی میتواند داشته باشد؟ این بیانیه حبابی از دستاوردهاست که افکار عمومی برای توافق نهایی آماده شود. دکتر پزشکیان که زمانی اذعان داشتند که متخصص مسائل خارجی نیستند از کجا مطمئن هستند که با یک بیانیه ی رسانه ای نیازهای واقعی کشور را بدست خواهیم آورد؟ البته که نمایان کردن چهره ی منطقی از طرف ایران یک روش مناسب برای احقاق حق می باشد. اما گویا جناب پزشکیان و دوستان ایشان از مکر و خدعه آمریکایی با خبر نیستند.
اصرار بر یک خط بودن کنگره و اسرائیل و منتقدان داخلی، فریب ذهنی و توهم درونی بیش نیست. واقعیت مذاکرات، خوشحالی اسرائیل و کنگره را نشان می دهد. اما طیف فکری جناب پزشکیان، اسیر خدعه ی طرف مقابل شده است. این مسئله باید برای همیشه حل شود که هر یک از بازیگران طرف مقابل نقش محوله ی خود را برای نیل به اهداف زیاده خواهانه ی خود بازی می کنند.