به گزارش آوای ورزقان به نقل از آناج، به التماس زلال اشک ها که می رسم دوباره از چشم های تو جا می مانم. در امتداد رقص کدام قاصدک، نبض خسته لحظه های دلتنگ مرا از یاد برده ای؟

این نفس های پژمرده ی غریب را در انزوای کدام سرزندگی مصنوعی بی خود رها کرده ای؟ شبیه هیچم و پر از همه تو! در حقیقتِ عشق تشنگی را مزمزه کرده ام، باشد که با دیدار تو زمزم وصل بجوشد و عشق به صدای ما لبیک بگوید…

شامگاه نزدیک است و باز هم جای خالی نفس هایت ایوان سیته را دلتنگ تر می کند! خورشید راهی می شود سوار بر شانه دریا به شوق آغوش گرم فردا…

در التهاب نامه های نانوشته من، سلام یعنی تو، یعنی اغاز، یعنی بهار، یعنی فاصله های نزدیک و این بار یعنی باز هم آمدنت دیر شد! بغضم شکست، بغضی که فریاد سالها سکوت بود در گلوی احساس…

آقا! حتی پرستوها هم از نشانی ات بی خبرند… اگر از احوال من باخبری، امروز مرا دریاب که فردا را فرصت عمر نامعلوم است…

اللهم عجّل لولیک الفرج

در آستانه میلاد مهدی موعود، امام زمان(عج) به مصاحبه با حجت الاسلام حسن صالحی، کارشناس مذهبی و آگاه به مسائل مهدویت پرده خته ایم که در ادامه می خوانید؛

آناج: لطفا بفرمایید حدود ولایت امام معصوم چقدر است؟ اگر امام معصوم امر به فعل حرامی بکند (مثل امام صادق که به یاران خود دستور داد درون آتش بروند) تکلیف چیست؟

معنی کلمه ی “ولایت” قرب است و وقتی بین کسانی قرب وجود داشته باشد، می تواند در شئونات او تصرف کند؛ برای مثال پدر بر فرزند ولایت دارد و رابطه شان به قدری به هم نزدیک است که پدر می تواند در شئونات فرزند تصرف کند و مثلا اجازه ی انجام کاری را یا رفتن به جایی را به او بدهد یا ندهد.

حتی بین دو دوست نیز ممکن است قرب و نزدیکی تا حدی باشد که یکی بتواند بدون اجازه دوستش کتابش را بردارد در حالی که اگر کتاب مال غریبه باشد نمی تواند در آن تصرف کند و بدون اجازه دست به کتاب دیگری بزند.

بین امام و خداوند نیز قرب تا حدی است که خداوند به امام ولایت می دهد تا بتواند بر شئونات انسان ها تصرف کند اما تصرف امام بر انسان ها باید در راستای اراده ی الهی باشد. مثلا امام زمان(عج) هرگز امر به انجام کار حرام مثل شراب خوردن نمی کند چون خلاف اراده ی الهی است و اگر امام صادق(ع) به یاران امر کرد داخل تنور بروند به دین خاطر بود که آنها از امام(ع) دعوت به قیام می کردند و امام(ع) نیز می دانست آنها ولایت پذیر نیستند. لذا به هر کس گفت داخل تنور بروند قبول نکرد مگر یکی از یاران خالصش که داخل آتش تنور رفت ولی آتش به او آسیبی نرساند؛ امام(ع) فرمود اگر چند نفر سرباز ولایت پذیر مثل این مرد داشتم حتما قیام می کردم.

بنابراین مثال امام صادق(ع) برای اتمام حجت و تفهیم اطرافیانش بود چون جنگ نیز آتشی است بسیار بدتر از آتش تنور. حال امام زمان(عج) نیز شاید در زمانی بحرانی حکمی صادر کنند که با آنچه ما فکر می کنیم کاملا مخالف و خلاف احکام معمول باشد؛ که در خود اسلام نیز پیش بینی شده است شرایط بحرانی احکام خاص خود را دارد.

مثال دیگر اینکه طبق حکم اسلام خوردن گوشت حیوان مرده حرام است اما وقتی در یک بیابان گیر افتاده ایم و به غذایی دسترسی نداریم و امکان مردن از شدت گشنگی وجود دارد، ما می توانیم از گوشت حیوان مرده هم بخوریم چون در این شرایط بحرانی حفظ جان واجب تر است.

آناج: اهل تسنن بر این باور است که امام زمان هنوز متولد نشده است؛ توجیه قرآنی شیعه برای وجود، حیات و حضور امام زمان چیست؟

اولا شیعه و سنی اتفاق نظر دارند که در آخرالزمان امامی از نسل پیامبر(ص) ظهور خواهد کرد و شکی در این نیست اما شیعه معتقد است امام زمان(عج) فرزند امام یازدهم حسن عسگری(ع) و از نسل امام حسین(ع) در سال ۲۵۵ هجری قمری متولد شده و حیات دارند و اهل سنت معتقد است امام زمان(عج) از نسل امام حسن(ع) است و هنوز متولد نشده است و هرموقع وقت ظهور برسد به دنیا خواهد آمد.

دلیل این اختلاف عقیده این است که آنها این شبهه را وارد می کنند که چطور ممکن است فردی عمر طولانی به مدت بیش از هزار سال داشته باشد؛ ما نیز با مراجعه به قرآن به عنوان منبع یقینی می بینیم که در طول تاریخ بشریت و انبیاء چند نمونه وجود دارد که نشان می دهد عمر طولانی به هیچ وجه بعید نیست؛ چون علاوه بر اینکه علم پزشکی و عقل این موضوع را رد نمی کند، در قرآن نیز عمر هزار ساله ی حضرت نوح و عمر طولانی حضرت خضر نوعی گواه است و هیچ تعجبی ندارد که امام زمان(عج) نیز چنین عمر طولانی داشته باشند.

شبهه دومی که توسط اهل سنت مطرح می شود این است که چطور یک کودک در پنج سالگی به امامت رسیده است؟! در پاسخ این سوال نیز با مراجعه به قرآن باید گفت اگر این مورد بعید است پس چرا خداوند به حضرت عیسی(ع) که نوزادی در قنداق بود جایگاه نبوت را عطا فرمود و آن پیامبر(ع) در آغوش مادر خطاب به بزرگان یهود گفت من عیسی بن مریم هستم که خداوند مرا پیامبر قرار داده است. بنابراین اگر طبق بیان صریح قرآن کودک قنداقه به نبوت می رسد چطور به امامت رسیدن کودک پنج ساله بعید به نظر می رسد.

شاید برای برخی نیز این سوال مطرح باشد که کجای قرآن آمده است امام زمانی در کار است؛ به ایشان نیز باید گفت خداوند در قرآن می فرماید: در زبور نیز نوشتیم عاقبت، زمین را بندگان صالح به ارث می برند؛ بندگان صالح نیز قطعا رئیسی دارند که آن امام زمان(عج) است.

آناج: از امام زمان(عج) به عنوان منتقم خون شهید کربلا(ع) یاد می شود؛ حال که یزید به درک واصل شده است، امام زمان(عج) از چه کسی انتقام خواهد گرفت؟

منظور از امام حسین(ع) یا یزید ملعون یک شخص نیست بلکه صحبت از مرام و مسلک و اندیشه است. هرچند یزید مرده ولی هنوز کسانی هستند که به همان رفتار ها و ظلم ها گرایش دارند و از این نوع اقدامات راضی هستند.

در سراسر قرآن نیز مشهود است که همواره در تاریخ حق و باطل جریان داشته و اندیشه ی الهی در مقابل اندیشه ی شیطانی قرار گرفته است؛ آن زمان امام حسین(ع) مصداق اندیشه ی الهی بود و در آخرالزمان این مصداق امام زمان(عج) است.

بنابراین اگر می گویم منتقم خون حسین(ع) می آید، منظور این است که امام زمان(عج) ولی خداوند و حجت او در آخرالزمان از خط یزیدیان انتقام خواهد گرفت و همین گروه هستند که در زمان ظهور با امام(عج) مقابله خواهند کرد.

آناج: برخی تصور می کنند وقتی امام زمان(عج) ظهور کند، جنگ و خونریزی گسترده ای راه می افتد و امام(عج) همه را از دم تیغ می گذراند! آیا این تصور مخوف حقیقت دارد؟

این تصور کاملا غلط است و هرگز حقیقت ندارد؛ زیرا طبق مبانی دینی و منبع اصلی یعنی قرآن که ائمه معصومین(ع) مجری آن هستند، اصل کار هدایت انسان است نه کشت و کشتار! کشت و کشتار و خونریزی روش طیف مقابل و مخالف حق است نه روش امامان(ع) چرا که خداوند رحمان، ستارالعیوب و غفار است و صفات خداوند در وجود مقدس امام زمان(عج) نیز تجلی یافته است و محال است امامی چنین مهربان، بخشنده و پوشاننده ی عیوب با خشونت همه را از دیم تیغ بگذراند. امام ما رئوف است و هدف هدایت انسان ها به راه راست می باشد تا سعادتمند شوند نه اینکه خونشان را بریزد.

آناج: در روایات علایمی برای ظهور ذکر شده است که وقتی به جهان اطراف دقت می کنیم می بینیم خیلی از این علایم تحقق یافته است با این حال هنوز ظهور اتفاق نیافتاده است؛ در این مورد توضیح بدهید:

آنچه در روایات ذکر می شود به صورت یقینی نیستند و آن قدر که اتمال می دهیم درست باشند، به همان اندازه نیز ممکن است نادرست باشند. درواقع این برداشت ما از روایت است که فکر می کنیم با احقاق علایم صد درصد ظهور اتفاق خواهد افتاد در حالی که کسی قسم نخورده همه چیز طبق علایمی که در روایات آمده پیش خواهد رفت. روایت سر جای خود محترم است اما ما نیز باید توجه داشته باشیم که بر احتمالات یقین نکنیم.

خیلی گفته اند که هرگاه ۳۱۳ یار امام زمان(ع) تکمیل شود، ظهور خواهند کرد در حالی که همین عدد ۳۱۳ قابل بررسی است و یقینی نیست و احتمال مناقشه در آن وجود دارد. در کل بهتر است در مواجهه با روایات به صورت یقینی تطبیق ندهیم.