به گزارش آوای ورزقان به نقل از آناج، عرش به لرزه در می آید هنگامی که تیغ زهرآگین جهالت فرق خونین عدالت را می شکافد و مردانگی و مروت و شرافت بر زمین می افتد … رویت سیاه ای کوفی که نفهمیدی پیامبر(ص) آمد تا یک علی(ع) را تربیت کند که حقا علی(ع) برای همه ی اسلام و جهان کفایت می کند.

علی(ع) … علی(ع) … قلم از ابهت نامش می لرزد، بغض می شکند و چاه فریاد می زند ناله هایش را … و چه غریبانه می پرسد از میثم، وقتی بی خبر مولایش را تعقیب می کند و او کنار چاه می رسد:

میثم؛ آیا شنیدی که من با چاه چه می‌گفتم؟

عرض کرد: خیر مولای من

آقا خیالش راحت شد…

به مناسب ایام شهادت مولای متقیان امیرمومنان علی(ع) به گفت و گو با  حجت الاسلام برگی کارشناس مذهبی نشسته ایم؛

آناج: چه حکمتی است که خداوند ضربت خوردن و شهادت امیرمومنان علی(ع) را در شبهای قدر قرار داده است؟

امیرمومنان علی(ع) تنها وجود مقدسی است که در خانه ی کعبه ولادت یافت و در شبی همچون شب قدر و در مسجد و در محراب نماز ضربت خورد و سپس به شهادت رسید. همان طور که می دانیم کعبه خانه ی خداست و قبل از امیرمومنان(ع) هیچ کس دیگری در آن متولد نشد و بعد از ایشان نیز نشده است. یعنی این امتیاز مخصوص علی(ع) است و لاغیر.

از طرف دیگر علی(ع) بنده ای از بندگان خداست که تمام زندگی و تمام وجودش را در راه خدا وقف کرد؛ به طوری که نویسنده ی اهل سنت در کتاب ضحی الاسلام آورده که پیامبر(ص) فرمود: علی(ع) در مقابل خداوند چنان تسلیم شده است که گویی میت در دست غسال! یعنی مولا امیرمومنان(ع) تسلیم محض خداوند بود و لحظه ای از زندگی اش را در راه غیر خدا سپری نکرد.

خداوند بهترین ولادت و بهترین شهادت را برای علی(ع) قرار داد

وقتی علی(ع) خود را اینگونه تسلیم و وقف خدا کرد، خداوند نیز بهترین ها را برای او روزی نمود؛ بهترین بانو را همسرش قرار دارد، فرزندانی چون حسنین(ع) به امام عطا فرمود؛ امام را نزد پیامبر(ص) به قدری عزیز و گرامی داشت که پیامبر(ص) فرمود: علی جان من است؛ بهترین ولادت و بهترین شهادت را برای علی(ع) قرار داد.

امیرمومنان(ع) در بیت خداوند به دنیا آمد؛ در مسجد، در محراب نماز و در شب قدر ضربت خورد و به شهادت رسید و در لحظه ی ضربت نیز فرمود: فزت وربّ الکعبه …

آیا کسی جز علی(ع) شایسته ی این امتیاز است؟!

حال نکته ی بسیار جالب این است که خداوند چنان فضیلتی در شب قدر قرار داده است که یک آیه قرآن خواندن در آن، دو رکعت نماز خواندن در آن، لحظه ای ذکر گفتن در آن و هر عبادتی اندازه ی ۸۰ سال عبادت ثواب دارد؛ وقتی یک عمل کوچک عبادی در شب قدر این همه اعتبار و ارزش پیدا می کند، شهادت در راه خدا در چنین شبی چه فضیلتی خواهد داشت؟! آیا کسی جز علی(ع) شایسته ی این امتیاز است؟! حتی در بین انبیاء و اولیا نیز نمی توانید فردی را پیدا کنید که در شب قدر، در مسجد و در محراب نماز و در راه خدا به شهادت برسد.

علی(ع) میزان عمل است

شب قدر فرصتی برای خلوت با خداست و هنگام خلوت با خدا هیچ عملی بهتر از تفکر نیست؛ علی هم که میزان عمل است؛ حال ما که می خواهیم در شب قدر بهترین ها برای ما نوشته شود، باید تفکر کنیم و اعمال خود را با میزان عمل خود که همان امیرمومنان(ع) است بسنجیم و ببینیم عملمان چقدر با عمل علی(ع) شباهت دارد.

شهادت علی(ع) در شب قدر ضمن اینکه نشانه  الگوپذیری از امام علی(ع) است، بهانه ای برای رفتن به درگاه حق نیز هست؛ ما می توانیم با شفیع قرار دادن امیرمومنان(ع)، با سیاه پوش شدن و با اشک ریختن برای شهادت مردی که پیامبر ۳۰ سال قبل از شهادت او برایش روضه خواند و گریه کرد؛ از خداوند طلب مغفرت و اعمالمان را اصلاح کنیم و روح و روانمان را بازیابیم.

گریه ی پیامبر(ص) در سوگ علی(ع)

هنگامی که پیامبر(ص) خطبه ی شعبانیه را ایراد نمودند و در مورد ماه رمضان سخن گفتند، امیرمومنان(ع) از ایشان سوالی پرسید؛ پیامبر(ص) پاسخ سوال امام(ع) را داد و گریه کرد؛ امیرمونان وقتی در مورد علت گریه ی پیامبر(ص) پرسید؛ ایشان در پاسخ فرمود: در چنین ماهی محاسن تو با خون سرت خضاب می شود … آری علی(ع) کسی است که پیامبر(ص) برای او اشک ریخت پش ما هم برای امیرمومنان(ع) اشک بریزیم و او را در درگاه خداوند شفیع خود گردانیم.

آناج: چنین بیان می شود که حقیقت شب قدر حضرت زهرا(س) است؛ لطفا در این مورد توضیح دهید:

و ما ادراک ما لیله القدر/ حضرت زهرا(س) وجودی است که نه قدرش شناخته شده است و نه قبرش

روایت شده است که امام صادق(ع) فرمود منظور از شب قدر همان حضرت فاطمه الزهرا(س) است؛ همان طور که در سوره قدر می خوانیم کسی نمی تواند قدر را درک کند؛ امام صادق(ع) نیز در ورایتی می فرماید: حضرت زهرا(س) وجودی است که نه قدرش شناخته شده است و نه قبرش؛ اگر قدر حضرت زهرا(س) شناخته نشده است به این دلیل است که ایشان به عنوان بشری که خود را به درجه ی مافوق بشری رسانده است چنان جلالتی دارد که هیچ کس مثل آن را ندارد؛ همان طور که به شب قدر چنان جلالتی داده شده است که به دیگر شب ها داده نشده است.

همچنین فرموده اند شب قدر شبی است که از هزار ماه افضل است؛ حضرت زهرا(س) نیز در عمر ۱۸ ساله ی خود به جایی رسید که خداوند به ملائکه ی خود فرمود: ای ملائکه ی من به فاطمه(س) بنگرید که چگونه مقابل من به نماز ایستاده و از خوف و عشق من به چه حالی افتاده است؛ حال او که او اینگونه در برابر من به نماز ایستاده است من نیز برای دو رکعت نمازش اندازه ی هزاران رکعت ثواب می دهم و شیعیان فاطمه را از عذاب جهنم رهایی می بخشم.

آناج: چرا دشمن برای از پای انداختن امام علی(ع) دست به دامن یک زن می شود؟

دشمنان اسلام چه در گذشته و چه حال هرگاه در برابر اسلام ناکام مانده اند، به مسائل نفسانی و امور جنسی متوسل شده اند؛ همان طور که وقتی بلعم باعورا از شکست دادن حضرت موسی(ع) ناامید شد، دستور داد زنان و دختران را بیارایند و در مقابل لشگر حضرت موسی(ع) حاضر کنند. این یک نمونه از استفاده دشمنان از مسائل جنسی و نفسانی در میدان مبارزه با دین است؛ اندلس نیز با همین ترفند از دست رفت و امروز نیز دشمنان ما با همین ابزار علیه اسلام تلاش می کنند.

عظمت امیرمومنان علی(ع) تا حدی بود که دشمن نتوانست او را در جمل، در نهروان، در صفین و سایر میدان ها از پای بیاندازد؛ علی(ع) به قدری قدرتمند بود که در احد نود زخم خورد اما از پای نیافتاد؛ دشمن هیچ گاه نمی توانست اینگونه با علی(ع) روبرو شود و او را از پای درآورد لذا دست به دامان این ترفند شوم و ناشایست شدند که ابن ملجم ملعون را به وسیله ی زنی تحریک کنند تا امام(ع) را در حال نماز به شهادت برساند. استفاده از این حلیه نشانگر ضعف و زبونی دشمنان اسلام در برابر قدرت و عظمت امام علی (ع) می باشد.

آناج: دشمنان اسلام در عصر امروز نیز می توانند از همین حیله علیه امام زمان(عج) و اسلام استفاده کنند؟

در سال ۱۳۶۳ در تلاویو سمیناری در خصوص اسلام شناسی و انقلاب شناسی برگزار شد تا در آن بررسی کنند و ببینند چطور ایران اسلامی توانسته در برابر بحران هایی چون هشت سال جنگ تحمیلی و خیلی از بحران های دیگر مقاومت کند؛ مارتین کرامر دبیر آن کنگره در سمینار گفت مسلمانان در ایران دو علم دارند که با آن مقاومت می کنند؛ یکی از آن علم ها سرخ و دیگری سبز است؛ علم سرخ همان مکتب عاشورا و علم سبز همان مهدویت است و تا زمانی که آنان این علم ها را افراشته اند مقاومت خواهند کرد.

در آن سمینار به این نتیجه رسیدند زمانی می توان ایران اسلامی را شکست داد که دو علم سرخ و سبز را از آنان بگیریم و این میسر نمی شود مگر با تغییر فرهنگ و باور جوانانشان؛ باید کاری کنیم که جوانانشان به باورهای دینی خود دهن کجی کنند.  آنها به این نتیجه رسیدند که بهترین راه برای ایستادن در برابر اسلام همان متد اسپانیاست که از طرقی چون شرب خمر و مسائل جنسی و نفسانی آنان را از راه به در کردند.

بنابراین در ایران همان روش را در پیش گرفته اند تا باورهای جوانان را متزلزل کنند و هرگز اجازه ندهند سرباز امام زمان(عج) تربیت شود.

حیا از زنان و غیرت از مردان ایران خواهم گرفت

از رابرت مرداک پرسیدند تو که برنامه های تولیدی خود را به کشورهای دیگرر می فروشی و در قبالش پول کلانی به دست می آوری چطور این برنامه ها و فیلم ها را برای ایران به صورت مفت و رایگان پخش می کنی؟! گفت من ساخته های خود را برای ایران مفت پخش نمی کنم  بلکه شما بیست سال بعد خواهید دید که در قبال این فیلم هایی که برایشان پخش کردم حیا از زنان و غیرت از مردانشان گرفتم.

آنها معتقدند اگر زن و مادری را که با یک دست گهواره و با دست دیگرش دنیا را می چرخاند، تغییر دهیمف می توانیم دنیا را تغییر دهیم؛ اگر بتوانیم فرهنگ این مادر را تغییر دهیم می توانیم فرهنگ همه ی جامعه را تغییر دهیم؛ اگر بتوانیم مادر را به لجن بکشیم همه جامعه به لجن کشیده می شود.

آناج: چطور می شود ابن ملجمی که از فرط سجده پیشانی اش پینه می بست، امام زمانش را به شهادت می رساند؟

امام علی(ع) در خطبه قاسئه می فرماید: ابلیس شش هزار سال عبادت کرد(که البته نمی دانیم به حساب سال دنیا و یا آخرت که یک سال آخرت بسیار طولانی تر از دنیاست) اما در آخر از کافران شد؛ اما نه به خاطر یک جرمی سجده نکردن بر ادم بلکه از اول عبادتش برای خدا نبود بلکه او می خواست با سجده و عبادت زیاد ارزش خود را بالا ببرد. درواقع عبادتش از روی اخلاص نبود بلکه برای کبر و غرور بود.

وقتی ابن ملجم، علی(ع) را عدالت محض نامید

ابن ملجم نیز بسیار سجده کرده بود، به قدری که پیشانی اش پینه بسته بود اما همه از روی کبر و غرور بود نه اخلاص. اگر کسی خود را بالاتر از دیگران بداند و خود را به دیگران ترجیح بدهد عاقبتش می شود مثل ابن ملجم که در اوایل حکومت علی(ع) به عنوان نماینده ی یمن نزد حضرت آمد و ایشان را بسیار ستود و علی(ع) را عدالت محض خواند؛ امام از او نامش را پرسید و گفت من ابن ملجم مرادی هستم؛ وقتی امیرمومنان(ع) نامش را شنید سه بار فرمود: انالله و انا الیه راعون … کسی که آن روز علی(ع) را عدالت محض نامید روز دیگر او را به جرم بی عدالتی در محراب نماز ضربت زد و به شهادت رساند.