به گزارش آوای ورزقان، وبلاگ ورزقان دانش نوشت: چرا ما ورزقانی ها نمی توانیم برای پیشرفت شهرمان که بسیار به آن نیازمندیم با یکدیگر همفکری و همکاری و هماهنگی داشته باشیم؟ اصولا چطور شده که اینطور شده ایم؟

بعضی از بعضی می ترسیم. ترس هم تنش به دنبال دارد. به یکدیگر بدگمان هستیم و اعتماد نداریم پس نمی توانیم به یکدیگر نزدیک شویم.

کافی است به گوش رئیس اداره یا مسئول حزب و گروه حاکمی برسد که فلان فرد بر خلاف نظر آن مقام والا حرفی زده یا حرکتی کرده تا تکلیفش یکباره روشن گردد. می بایست همه از یکدیگر در هراس باشند تا مقام تک محوری در امان باشد.

چنانچه افراد به یکدیگر اعتماد نداشته چگونه می توان انتظار داشت که با یکدیگر همکاری داشته چه برسد به اینکه در طراحی و اجرای برنامه های سازندگی، آزادانه و بدون واهمه همفکری داشته باشند.