بازنشری 03 آذر 1394 - 8 سال پیش زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
کپی شد!
0

لاریجانی؛ تقابل با تندروی در حمایت از تندروی

به گزارش آوای ورزقان به نقل از آناج، فیلسوف سیاستمدار شاید بهترین تعبیر برای وی باشد. کسی که مغالطات فلسفی را نیز خوب می شناسد. احتمالا کینه سنگین او از احمدی نژاد در سال ۸۴ هنوز هم بر دلش سنگینی می کند اما باهوش تر از آن است که به سبک جناب نوبخت در سیمای ملی اعلام کند: دل ما از منتخب سال ۸۴ صاف نشده است.

سالها نشستن بر بزرگترین و نرم ترین صندلی بهارستان او را شاخص ترین چهره سیاسی مجلس کرده است. طوری که مجلس سبز بیشتر از هر کسی صدای او را شنیده است. اما لاریجانی به نظر، اکنون خود پیرو منش سیاسی احمدی نژاد شده است. همانطور که احمدی نژاد بزرگان سیاسی اصولگرا را دور زد و خود را به ریاست جمهوری رساند، لاریجانی نیز چندان تمایلی به پیروی از تصمیمات جمعی نشان نمی دهد و بیشتر خود را محور می داند تا خرد جمعی را. حتی اگر بنا بر خرد جمعی نیز باشد به دنبال حاکم کردن دیدگاه خود بر جمع خواهد بود.

نقطه قوت لاریجانی آن است که می‌تواند اکثریت را همسو با خود کند. لاریجانی فراکسیون اکثریت مجلس را تشکیل می دهد و همان ها را به سمت افکار خود هدایت می‌کند. این توان مدیریتی تقریبا در کمتر مسئولی از مسئولین جمهوری اسلامی ایران وجود دارد.

لاریجانی اکنون ابایی هم ندارد از دولتی حمایت کند که در صف حامیان دولت اشخاصی چون خاتمی و هاشمی حضور دارند. حتی اگر این حمایت به معنای اختلاف دیدگاه با جامعتین و موتلفه باشد.

اما شیوه خاص لاریجانی در مدیریت مجلس کم کم حاشیه ساز هم می شود. لاریجانی اگر لازم باشد می تواند برجام را در بیست دقیقه تصویب کند و اگر بخواهد لوایح و طرح هایی که دست چندم محسوب میشوند را چندین و چند جلسه کش دهد.

لاریجانی البته باهوش تر از آن است که چنین اقداماتی را خلاف آیین نامه انجام دهد. تمام کارها در مسیر قانونی صورت میگیرد و هیچ کسی نمی تواند ایرادی به چنین مدیریتی داشته باشد. هیچ وقت سخن حجت الاسلام و المسلمین حاج آقا قرائتی از ذهنم پاک نمی شود. حاج آقا قرائتی می‌گفت: وقتی مسئولین بخواهند کاری را انجام دهند میگویند منع قانونی برای انجام این کار وجود ندارد و زمانی که بخواهند کاری را انجام ندهند می گویند الزام قانونی برای انجام این کار وجود ندارد.

لاریجانی حمایت از دولت روحانی را به اندازه ای شفاف و بی مهابا صورت داده که اکنون یکی از اختلافات جدی در جبهه اصلاحات این است که این جبهه لاریجانی را گزینه ریاست بر مجلس آینده انتخاب کند یا ناطق و یا عارف را.

جالب آن است که دیروز یکی از نماینده های تهران در مجلس شورای اسلامی در اعتراض به نحوه مدیریت مجلس توسط لاریجانی استعفا کرد. شخص مستعفی خود نیز به تندروی معروف است اما تقابل لاریجانی با این تندروی را در کنار حمایت شدید وی از دولتی که انتخابش قند در دل تندروهای اصلاحاتی آب کرد بگذارید. تقابل با تندروی در حمایت از تندروی! این هم شیوه جدیدی است در مدیریت نخبگان.

البته از ابتدا دفع از سوی احمدی نژاد و کشش از دیگر جناح، لاریجانی را کم کم به سوی دیگری هل میداد. حمایت های اخیر وی از رویکرد جناح مقابل، او را نیز در جناح مدعیان فراجناحان قرار داده است. چنان که کرباسچی، مجرم به زندان افتاده اقتصادی، لاریجانی را چنین توصیف می کند: از نظر من آقای لاریجانی شخصیتی است که در جایی که بحث منافع ملی باشد، به بحث حزب و گروه توجه نمی کند و برای مثال در بحث برجام و توافق هسته ای انصافا منافع ملی را مورد توجه قرار داد؛ و از این رو عده ای اعتقاد دارند که ایشان صلاحیت پست فعلی خود را دارد.

این چنین است که احتمالا لاریجانی صلاحیت پست فعلی خود را از جانب مدعیان فراجناحی بودن به دست آورد.

نویسنده
احمد مظفری
مطالب مرتبط
  • نظراتی که حاوی حرف های رکیک و افترا باشد به هیچ عنوان پذیرفته نمیشوند
  • حتما با کیبورد فارسی اقدام به ارسال دیدگاه کنید فینگلیش به هیچ هنوان پذیرفته نمیشوند
  • ادب و احترام را در برخورد با دیگران رعایت فرمایید.
نظرات

دیدگاهتان را بنویسید!

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *