به گزارش آوای ورزقان،  پایگاه اینترنتی روزنامه آمریکایی نیویورک پست در گزارشی ادعایی نوشت: ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، روز دوشنبه با اعلام تصمیمش مبنی بر خروج بخش اعظم نیروهای این کشور از سوریه، جهان را متعجب کرد. تحلیلگران نظامی نیز از این قاعده مستثنی نبودند. آن‌ها انتظار داشتند نیروهای روس پس از تازه کردن نفس، بار دیگر به میدان بازگردند. چه اتفاقی در این میان رخ داد؟

به ادعای این گزارش، به ظاهر دخالت نظامی روسیه در سوریه منتهی به هدف مورد نظر، یعنی ممانعت از سقوط حکومت بشار اسد، شد. با این وجود همچنان تصمیم پوتین مانند آب سردی بود که بر سر بسیاری پاشید.

در ادامه این گزارش ادعا شده است: اما پوتین به دلیل ارتباط صمیمی با اسد وارد این جنگ نشد؛ بلکه قصد او از ارسال نیرو و تجهیزات به سوریه، گسترش نفوذ در خاورمیانه بود. او فرصت به دست آمده در منطقه را غنیمت شمرد. اما به طور قطع حضور نظامی روسیه در سوریه برای اسد نیز مفید بود و به همین دلیل پوتین انتظار قدردانی داشت.

به ادعای نگارنده این گزارش، اما قدردانی در خاورمیانه چندان مرسوم نیست. مسئله‌ای که آمریکایی‌ها نیز به آن پی برده‌اند. در این منطقه سپاسگذاری مانند نیش یک مار کبرا دردناک است. اظهارات اسد در هفته‌های اخیر و اعتماد به نفسی که به دست آورده، به خوبی نشان‌دهنده ناسپاسی او در مقابل همتای روس خود است.

نکته بعدی که پوتین را به انجام این اقدام متقاعد کرد، بحث هزینه‌های این جنگ برای روسیه بود. مسکو در شرایط اقتصادی سختی قرار دارد و پوتین به همین دلیل مجبور شده است پروژه نوسازی ارتش را متوقف کند.

به ادعای این گزارش، از همه این‌ها گذشته، باز هم مسائل مهمتری پشت پرده قرار دارد. پوتین تا پیش از انجام اقدام نظامی در سوریه، از میزان نفوذ ایران در این کشور، عراق و لبنان بی‌خبر بود. رئیس‌جمهور روسیه دریافت که در نهایت حملات هوایی این کشور به نفع تهران تمام خواهد شد و بجای افزایش نفوذ مسکو، به ظهور امپراتوری ایران منجر می‌شود.

حملات هوایی ائتلاف علیه داعش نیز درست همین اثر را خواهد داشت. دامی که بر خلاف کشورهای غربی، نتوانست پوتین را گرفتار کند.

در ادامه این گزارش ادعا شده است: جدیدترین تزار روسیه تصور می‌کرد در حال بازی دادن ایران است و می‌خواست از تهران به عنوان اهرمی علیه نفوذ آمریکا در خاورمیانه استفاده کند. غافل از این که ایران خواهان بازی در نقش اول است. ناگهان پوتین با نگاهی به آینده، ایرانی هسته‌ای را دید که همانطور که موشک‌هایش قابلیت هدف قرار دادن اسرائیل را دارد، شهرهای بزرگ روسیه را نیز تهدید می‌کند.

از طرف دیگر قرار گرفتن روسیه در جبهه شیعه، کشورهای عرب سنی مذهب را با مسکو دشمن کرد. کشورهایی مانند عربستان که می‌تواند با پایین نگه داشتن بهای نفت، روسیه را تنبیه و بر اقتصاد این کشور فشار وارد کند.

در انتهای این گزارش ادعا شده است: البته پوتین تاکنون نشان داده فرد چندان قابل اعتمادی نیست و نمی‌توان روی حرفهایش چندان حساب کرد. او پیش از این نیز وعده داده بود از شرق اوکراین عقب‌نشینی می‌کند. اما شاید این بار تزار روسیه خطری که بیخ گوشش قرار دارد را احساس کرده باشد.