به گزارش آوای ورزقان، حجت الاسلام مسعود مهدوی امام جمعه ورزقان در یادداشتی به مناسبت میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) و روز زن در خصوص ابعاد شخصیتی ایشان نوشت:

الگوهای رفتاری حضرت زهرا^(س) در خانواده‏

از مهم‏ترین شیوه‌‏های تعلیم و تربیت، روش الگوگیری است. اسلام هم برای تربیت و تعالی انسان‏ ها، بر این اصل مهم تأکید نمود؛ زیرا شخصیت الگو، به ‏عنوان یک نقطه‏‌ی کانونی در محور رشد و هدایت‏ های اخلاقی تربیتی قرار می‏‌گیرد و در شکل ‏گیری رفتار تربیت شونده، آثار زیادی بر جای می‏ گذارد. به همیت دلیل قرآن کریم الگوهای‏ صحیحی را تعیین نموده و بر پیروی از ایشان سفارش کرده است. از سوی دیگر نیاز به الگو، از نیازهای‏ طبیعی بشر است و انسان را وا می‏دارد تا با در نظر داشتن الگوی مورد نظر، تلاشی هدف دار و آگاهانه برای رسیدن به ویژگی‏ های رفتاری و اخلاقی الگو در پیش گیرد.

قرآن کریم، رسول گرامی اسلام^(ص) را الگوی شایسته و اسوه‏‌ی حسنه‏‌ی مؤمنان معرفی کرده است، در این الگوگیری فرقی میان زن و مرد نیست، اما به ‏دلیل خُلق و خوی و مسؤولیت ‏های خاص زنانه، لازم است زنان از جنس خود هم، الگویی داشته باشند تا از نظر پذیرش الگو و روشن شدن مصادیق اسوه پذیری، به راه و رسم و سیره ‌ی ‏اخلاقی و خانوادگی او اقتدا کنند. پیامبر^(ص) خود در سخنانش، فاطمه^(س) را از وجود خود می‏ داند و بارها در جمع مؤمنین می‏ فرماید: فاطمه^(س) پاره‌‏ی تن من است. وجود فاطمه^(س) از وجود رسول خدا^(ص) جدا نیست و سیره‌‏ی او جلوه‏‌ی دیگری از سیره‏‌ی پیامبر است، پس فاطمه^(س)، ادامه‏‌ی راه و سیره‌‏ی رسول خدا^(ص) در همه‌‏ی زمینه‏ هاست ازجمله بندگی خدا، تقوا و عبادت، حجاب و عفاف و…، اما آنچه در زندگی کوتاه حضرت، برای اسوه پذیری خاص زنان از ایشان بیشتر مبتلور شده است سیره‌‏ی حضرت، در عرصه‏‌ی خانواده و همسرداری و تربیت فرزندان است. امام باقر^(ع) در عظمت و جلالت مادر بزرگوارش فاطمه^(س) می‏ فرمایند: لَقد کانت مفروضَه الطاعهِ علی جمیع مَن خلق الله من الجنّ والإنسِ والطیرِ والوحشِ و الانبیاء والملائکه؛ اطاعت فاطمه^(س) بر تمام بندگان الهی از جن و انس، پرندگان و حیوانات، پیامبران و ملائکه واجب است. امام زمان هم وجود مقدس حضرت فاطمه^(س) را، اسوه‏‌ی نیکوی خویش دانسته و فرموده اند: و فی ابنهِ رسول الله لیَ اسوهٌ حسنهٌ؛ همانا دختر رسول خدا^(ص) برای من الگویی شایسته است.

نحوه ولادت حضرت فاطمه^(س)

بسیار جالب توجه است. آنچه که برای شیعیان آن حضرت باید مورد توجه قرار گیرد اهمیت مراقبت‏ های لازم قبل از تولد فرزند است. لزوم طهارت روحی و جسمی برای تشکیل نطفه یک فرزند صالح از خصوصیات آشکاربه ‏وجود آمدن یک انسان پاک سرشت والهی است.

حضرت زهرا^(س) در رویارویی با ازدواج‏

بینش توحیدی و مرتبه‏‌ی ایمان افراد در تمام زندگی آن‏ها متبلور می ‏شود و هر کس به اندازه‏‌ی معرفت و بندگی‏اش در برابر خدا، رفتار خود را سامان می ‏دهد. در زندگی فاطمه^(س)، خدا محوری بیش از هرچیز دیگر به چشم می‏ خورد و در تمام جلوه‌‏های رفتار و گفتار ایشان حضور دارد. تا آن‏جا که در زندگی خانوادگی، تمام تقاضاها و گفتار و رفتارش را با رضایت خدا می‏ سنجید و همواره رضایت خدا را بر رضایت و راحتی خود مقدم می‏ کرد و می‏فرمود: اللّهم إنی اسئلک بما تحب وترضی این اصل مهم در زندگی حضرت زهرا^(س) در زمینه‏‌ی ملاک انتخاب همسر، مهریه و جهیزیه نیز دیده می‏ شود. با آن که خود به بالاترین مراحل رشد و تکامل معنوی رسیده بود، به ‏دنبال رهبانیت یا رفاه نبود و ازدواج را در راستای فرمان برداری از پروردگار ضروری می‏ دانست. زمانی که به همسری علی^(ع) درآمد و به‏ خاطر فقر ایشان، مورد سرزنش و طعنه‏ی زنان قریش قرار گرفت، بعد از آن که جریان را به عرض پیامبر^(ص) رساند، سر به آسمان بلند کرد و فرمود: رضیتُ بما رضی الله و رسوله؛ راضی شدم به آن چه خدا و رسول خدا^(ص) به آن‏راضی شدند. در حسن معاشرت با همسر هم رضایت خدا مقدم بود. روزی که علی^(ع) از وی پرسید: چرا از رنج گرسنگی و بی ‏غذا ماندن خانه وی را خبردار نکرده، فاطمه^(س) در پاسخ فرمود: یا ابالحسن إنی لاستحیی من الهی ان اکلف نفسک مالا تقدر علیه؛ ای اباالحسن! من از خدای خود شرم می‏ کنم که به تو تکلیفی کنم که قادر به انجام آن نیستی. و نفرمود من از تو که همسرم هستی شرم می‏ کنم.

بی‏ توجهی به ظواهر مادی و ارزش‏ های کاذب در ازدواج‏

ازدواج امر مقدسی است، توجه به ارزش ‏های ظاهری در مقدمات ازدواج نظیر مهریه، جهیزیه، برگزاری مراسم و تشریفات ازدواج و… زمینه را برای بروز کدورت‏ ها و مشکلات خانوادگی به‏ وجود می‏آورد. گاهی به واسطه‏‌ی‏ سنگینی مراسم ازدواج، ارزش‏ های حقیقی از بین می‏ روند و در آغازین ساعات زندگی مشترک، مشکلات و اختلافات فراوانی به ‏وجود می ‏آید. فاطمه^(س) زمانی به ازدواج با امام علی^(ع) پاسخ مثبت داد که علی^(ع) هیچ سرمایه ه‏ای نداشت و تنها دارایی او برای ازدواج، یک زره بود که آن هم صرف تهیه‏‌ی وسایل ضروری زندگی مشترکشان شد که عبارت بود از: حصیر، لیوان، گلیم، کوزه، آسیاب دستی، مشک، پوست گوسند، پرده و…. بنابراین رسم جهیزیه و این‏که زن موظف باشد هنگام رفتن به خانه‌‏ی شوهر، تمام وسایل زندگی را با خود ببرد هیچ ریشه‏‌ی اسلامی و شرعی ندارد، بلکه تنها یک سنت است. جهیزیه‏‌ی فاطمه^(س) بسیار ساده و اندک بود. هنگامی که جهیزیه‌‏ی فاطمه^(س) را نزد پیامبر آوردند، پیامبر گریست و دست به دعا برداشت و فرمود: خدایا مبارک کن این جهیزیه را که اغلب آن از گل است. مراسم ازدواج فاطمه^(س) همراه دعا و اطعام فقرا و صدقه و نیز تهلیل و تکبیر به ‏جای غنا و ساز و آواز بود. علی^(ع) می‏ فرماید: رسول خدا^(ص) وقتی‏ دخترش را به ازدواج من درآورد، نزد من آمد و فرمود: با نام خدا برخیز و این ذکر را بخوان: علی برکه الله، ماشاءالله ولاقوه إلا بالله، توکلتُ علی الله… سپس مرا در کنار فاطمه نشاند و فرمود:: خداوندا اینان محبوب‏ترین مردم در نزد من‏باشند آنان را دوست بدار و خیر و برکت به فرزندان آن‏ها عطا کن و آنان را از هر آسیبی حفظ کن. من آن‏ ها و فرزندانشان را از شرّ شیطان فریب کار به تو می‏ سپارم.

همسرداری حضرت زهرا^(س)

پیامبر اکرم^(ص) فرموده اند: جهاد المرأه حسنُ التعبعّل؛ جهاد زن همسرداری نیکوی اوست. پیامبر^(ص) این سخن را در جواب زنانی دادند که از ایشان سؤال کردند: چرا همه‌‏ی فضیلت ‏ها مخصوص مردان است و باب جهاد و شهادت به روی ما بسته شده است، ما چگونه می‏توانیم از ثواب این فضیلت عظیم بهره مند شویم؟. علت این‏که همسر داری نیکو برای زنان، مساوی و هم ‏تراز با جهاد و از جان گذشتگی مرد دانسته شده است، عظمت و حساسیت موقعیت و نقش زن در خانواده و در برابر همسر است. کلید آرامش، انضباط، استحکام و صمیمیت خانواده به ‏دست زنان است و به‏دنبال آن موفقیت و آسودگی خاطر مرد نیز، به نوع رفتار و برخورد زن درون خانه بستگی دارد.

۱)   عشق و محبت توأم با احترام به همسر؛ از اهداف مهم در ازدواج، آرامش و رابطه‏‌ی محبت‏ آمیز میان زوجین است، برقراری روابط عاطفی، نقش مهمی در استحکام خانواده و حسن رابطه و سازگاری زن و شوهر دارد. خداوند در آیه‏‌ی ۲۱ سوره‏ی روم، به اصل وجود عشق و احساس محبت متقابل بین زن و شوهر اشاره فرموده: از نشانه‏ های‏ خداوند این است که از نوع خودتان، همسرانی برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. یکی از عوامل مهم در تحقق عشق و محبت میان هسمران بیان و اظهار آن است. چه ‏بسا کسانی‏که در قلب محبت فراوانی نسبت به همسرشان دارند، ولی توانایی ابراز آن‏را ندارند. در حالی که گفتن جملاتی که حاکی از محبت زوجین نسبت به هم است در رفع بسیاری ازتردیدها و سوء ظن‏ ها کمک می‏ کنند.

۲)   شناخت همسر و آشنایی با ابعاد روحی و شخصیتی او؛ از عوامل انس و الفت در خانواده و استحکام آن، شناخت حالات و روحیات یکدیگر و درک متقابل است. در صورت درک صحیح روش و رفتار همسر، طراف مقابل می ‏تواند در برابر آن واکنش مناسبی نشان دهد و با شناخت موقعیت او راحت‏تر از خطاها و لغزش ‏های احتمالی‏ همسرش گذشت کند، زیرا بسیاری از اختلاف‏ ها ناشی از بدفهمی‏ ها و سوءتفاهم ‏ها است. فاطمه^(س) در مدت کوتاه زندگی خود با علی^(ع)، حقیقت وجودی و روحیات علی^(ع) را می ‏شناخت و زمانی که دیگران از فهم و درک رفتار علی^(ع) ناتوان بودند، فاطمه^(س) آن‏ها را راهنمایی می‏ کرد و با خصوصیات رفتاری امام آشنا می‏ ساخت.

۳)   پرهیز از تقاضای نامقدور؛ ریاست اقتصادی و مسؤولیت هزینه‏ های خانواده، بر عهده‏‌ی مرد است و او موظف است از نظر اقتصادی همسر و فرزندانش را تأمین کند. و این به ‏دلیل نقش ویژه‏ی زنان در خانواده است. تا بتوانند آسوده خاطر به پرورش کودکان و انجام وظایف همسری بپردازند. بنابراین درخواست لباس، زینت و لوازم منزل و امثال آن خواسته ‏هایی است که معمولاً هر زنی به خود اجازه می‏ دهد تا از همسرش طلب کند، اما حضرت زهرا^(س) همسرش را برای این تقاضاها و خواستهر‏ها به زحمت نمی‏ انداخت. فاطمه^(س) از رسول خدا^(ص) آموخته بود که: هر زنی با شوهر خود مدارا نکند و او را به چیزی بکشاند که قدرت و توان آن‏را ندارد، هیچ کار نیکی از او قبول نخواهد شد و در حالی خدا را ملاقات خواهد کرد که خداوند بر او خشمناک است‏.

۴)   قناعت و ساده زیستی؛ وارستگی و ساده زیستی هم، از نقاط برجسته‌‏ی حیات فاطمی است که در زندگی کوتاه حضرت نمودهای زیبایی داشته است. زهد و ساده زیستی حضرت، همیشه به‏ معنای فقر و جبر روزگار نبود. خدیجه س، مادر بزرگوارشان هم با این‏که زن ثروتمندی بود، در راه خدا همه‏‌ی اموالش را انفاق کرد و خود در کمال سختی، اواخر عمر را در شعب ابی طالب گذراند. زندگی ساده‏‌ی فاطمه نیز حاصل انتخابی عارفانه و عاشقانه بود، گویی ‏فاطمه^(س) از همان آغازین لحظات ورود به خانه‌‏ی امیرالمؤمنین، با بخشش لباس عروسی این‏ راه را برگزیده بود

۵)   تقسیم کار در خانه فاطمه زهرا^(س): از ویژگی‏‌های خانواده‏ ی متعادل و موفق، تقسیم کار مناسب و منصفانه‏ ی مسؤولیت‏ های موجود در خانه و خانواده است. وقتی اعضای خانواده به‏ طور مشترک در کارها و مسؤولیت‏ های خانه سهیم باشند، کارها با عدالت توزیع می ‏شود. تقسیم کار در صورتی بر پایه‏ی عدالت است که به شئونات و استعدادهای تکوینی زن و مرد توجه شود. در مورد زن، مهم این است که لطافت و ظرافت روحیه‏ ی او، پوشیدگی و دوری نامحرمان و توانایی وی در انجام امور مورد توجه قرار گیرد. در زندگی فاطمه^(س) و علی^(ع) این تقسیم کار به بهترین شکل صورت گرفته بود. تقسیم کار را پیامبر اکرم^(ص) پیشنهاد دادند، تدبیر کارهای منزل بر عهده ی زهرا^(س) و اداره‏ی بیرون منزل بر دوش علی^(ع) قرار گرفت.

سیره سیاسی‏

از دیدگاه آموزه‏ های اسلامی، انسان نسبت به‏ سرنوشت فردی و اجتماعی خویش مسئول است و نمی ‏تواند در رابطه با حوادث، جریانات و واقعیت ‏های پیرامون خویش بی‏ تفاوت باشد. یکی از مهم‏ترین موضوعاتی که تأثیری عمده برسرنوشت بشریت دارد؛ رهبری و مدیریت سیاسی جامعه است که برخورد مسؤولانه تمامی افراد جامعه را در قبال خود طلب می‏ نماید و در این‏ رابطه جنسیت مطرح نیست. و از این زاویه است که فاطمه^(س) دختر پیامبرگرامی‏ اسلام^(ص) سزاوارترین افراد برای مشارکت سیاسی و حضور در صحنه سیاست می ‏باشد و علی‏رغم اشتغالات اجتماعی متعدد و خستگی‏های ناشی از کار روزانه و رسیدگی به امور خانه و سرپرستی چند کودک خردسال، خود را از سیاست دور نمی‏دارد و همچون سیاست مداری قهرمان در صحنه اجتماع حاضر می ‏شود و در دفاع از حق و عدالت جان مبارک خویش را نثار می‏ نماید. او زندگی سیاسی و آشنائی با الفبای آن‏را از همان دوران خردسالی آغاز کرد و با فعالیت‏ های سیاسی واجتماعی پدر بزرگوار خویش و مشکلات و مصائب بی‏ شمار از نزدیک مانوس بود؛ حتی جبهه جنگ می ‏رفت و در غزوه‏ های متعددی همراه با پیامبر^(ص) شرکت می‏کرد. وبعد از ازدواج و زندگی مشترک بازهم در جریان زندگی اجتماعی همگام با علی^(ع) به پیش می‏رود. اما پس از وفات پیامبر فصلی جدید از زندگی را آغاز کرد که برای تحکیم پایه ‏های انقلاب نوپای پیامبر اکرم^(ص) و حفظ و تداوم حکومت اسلامی، دست به احقاق حق و مبارزه گشود و در جریان سیاسی عظیمی حضوری آشکار یافت. فاطمه^(س) خود را زنی مسلمان می‏دانست که باید به وظایف خویش آشنا بوده و تکلیف و وظیفه شرعیش را شخصاً عمل کند. بدین خاطر در روزهای آتش و خون و شکنجه پس از وفات پیامبر^(ص) و در روزهائی که سیاست روز آتش زدن به در خانه و بیعت خواهی از روی زور و اعمال قدرت بود، قد علم کرد تا تکلیف دینی و سیاسی خود را نیکو به انجام رساند.

دفاع از حریم رسالت‏

در اوایل بعثت، حفظ جان پیامبر^(ص) و دفاع و حمایت از آن حضرت از مهم‏ترین وظایف کسانی بود که علی‏رغم مشکلات و تنگناهای موجود در جامعه نوپای اسلام، به حقّانیت پیامبر^(ص) و آیین او ایمان آورده بودند. تعداد انگشت شماری نیز با استفاده از موقعیت اجتماعی، سیاسی و دیگر توانایی‏ های خود، بیش‏تر به این امر می‏ پرداختند که ازجمله آن‏ها حضرت زهرا^(س) بود. رسول خدا^(ص) از هنگامی که به رسالت مبعوث شدند، تا زمانی که به مدینه هجرت کردند در مکه مورد آزار و اذیت فراوان قرار گرفتند. بزرگان قریش و حتی عموهای‏ پیامبر اکرم^(ص) علاوه بر تشویق و تحریک مردم و کودکان جهت آزار و اذیت به پیامبر^(ص)، خود نیز به‏ طور مستقیم از هیچ تلاشی در این زمینه دریغ نداشتند. آن بانوی بزرگوار در مواردی علاوه بر اطلاع و پیش‏گیری از اقدام آنان، خود مستقیماً به صحنه می‏رفت و به حمایت و دفاع از پیامبر عزیز می‏ پرداخت. زهرای مرضیّه^(س) در اثبات حق و مقابله با انحراف در رهبری امت اسلامی از هیچ کوششی فروگذار نکرد و این امر را تکلیف خود می‏دانست. گاهی شب ‏ها همراه علی^(ع) به در خانه مهاجرین و انصار می‏رفت و حمایت از ولایت و وصیّت رسول خدا^(ص) را در یادها زنده می‏کرد و آنان را به دفاع از حق همسرش در مسأله خلافت و حق خودش فراخواند؛ اگرچه چیزی جز کلام سرد و بی‏ مهری نمی‏شنید! فاطمه^(س) عنایت ویژه‏ای به مسأله دفاع از امامت و ولایت امام علی^(ع) داشت و به‏ عنوان یک وظیفه اجتماعی در قالب‏ های مختلف روی آن اهتمام و جدیّت می ‏ورزید.

اعتراض به سکوت مردم‏

دخت گرامی رسول خدا^(ص) می‏دید که با خروج رهبری از محور خود چه‏بسا ممکن است امور مهم دیگر نیز دچار این آفت شود و هرگونه ساکت ماندن نوعی مهر تأیید برکارهای ناروا باشد و چه‏بسا حتی برای همیشه کاری‏قانونی جلوه داده شود و نشانی بر حقانیت مدّعیان خلافت تلقی گردد. بدین جهت آن حضرت در مواردی‏مخالفت خود را با اعتراض و انتقاد و شکوه به اثبات رساند. وفرمودند: «یا معشر النّقیبه و اعضاد الملّه و حصنه الاسلام! ما هذه الغمیزهُ فی حقّی و السّنه عن ظلامتی؟ ای انجمن بزرگان!ای بازوان ملّت! ای حافظان اسلام! این غفلت و سستی در مورد حق من چیست؟ و چرا در برابر دادخواهی من سهل انگاری می‏کنید؟

افشای فتنه‏ ها

زهرای مرضیه^(س) حکومت علی^(ع) را همان حکومت پیامبر^(ص) و استمرار نبوت و رسالت می ‏دانست. خانه امیرالمؤمنین^(ع) را مهبط وحی و شخصیت آن حضرت را شخصیتی دانا به امور دنیا و آخرت معرفی می ‏نمود و کنار زدن آن بزرگوار را خسارتی بزرگ و روشن می ‏شمرد. از اقدام‏ های روشنگرانه آن حضرت^(س) افشای ماهیت سیاست ستیز با علی^(ع) بود اومعتقد بود کسانی‏که علی^(ع) را از صحنه بیرون کرده‏ اند، از شدّت عمل او در برابر مخالفان دین و قاطعیتش در مقابل دشمنان اسلام و افزون‏ طلبان بیم دارند؛ آنان می‏دانند علی^(ع) در اجرای عدالت ذره‌‏ای کوتاهی نخواهد کرد و در راه تحقق احکام الهی از مرگ نمی‏ هراسد، از این‏رو او را کنار زدند تا به آسانی به اهداف شخصی و خواسته‏ های نفسانی اشان دست یابند، شاید آن روزها بسیاری از اصحاب و تابعین و کسانی‏ که تازه مسلمان شده بودند نمی‏توانستند باور کنند دست‏ هایی که علی^(ع) را کنار زده ‏اند از سر هواپرستی چنین ظلمی را مرتکب شده باشند، چون آن‏ها نیز ظاهراً سال‏ها در رکاب نبی اکرم^(ص) شمشیر زده و به اسلام گرویده بودند، به علاوه برخی از آن‏ها جزء دانشمندان جامعه به‏ حساب می‏ آمده‏ اند، لذا کسی جرأت نمی‏کرد به آنان گمان بد برده و آن‏ها را به بی‏دینی و خیانت متهم نماید. بنابراین مردم دو گروه بودند: یک گروه از ریشه دشمنی و مخالفت با علی^(ع) خبر نداشتند و گروه دیگر شجاعت و شهامت بیان حقایق را نداشتند، ولی حضرت زهرا^(س) با کمال شجاعت ماهیت کینه توزانه آنان را افشا کرد و ریشه ‏های فاسد دشمنی‏ با مولای متقیان علی^(ع) را برملا ساخت.

دشمن‏شناسی‏

شناخت دشمن و آگاهی از معیارهای دشمنی، اندیشه ه‏ای روشن در فراز و فرودهای زندگی فردی و اجتماعی به انسان می‏ بخشد. صدیقه کبری^(ص) با سخن آسمانی خود نخستین معیار دشمن‏شناسی را دشمنی و مخالفت با اهل بیت رسول خدا^(ص) معرفی می‏ کند و با صراحت بسیار می‏ فرماید: «هر کس با ما دشمنی کند، با خدا ستیز نموده است و آن کسی‏ که با ما مخالفت کند، با پروردگار رو در رو شده است و مخالف ما عذاب دردناک و مجازات شدید الهی در دنیا و آخرت بر او واجب می‏ گردد. هرگاه در آیینه سخن و سیره آن حضرت بنگریم به‏ خوبی در می‏ یابیم که ستایش دوستان و نکوهش دشمنان خط پایانی نخواهد داشت. زهرای عزیز با ارائه تدبیری خردمندانه، عرصه ستم ستیزی و میدان مبارزه با دشمن را فراتر از زمان و مکان گسترش داده بود تا نمای افراد از ارزش دوستی ‏های الهی‏ و زشتی دشمنی ‏های شیطانی تا روز رستاخیز آگاهی یابند؛ از این‏ رو در وصیتش به امیر مؤمنان^(ع) فرمود: «اوصیک ان لایشهد احدٌ جنازتی من هؤلاء الذّین ظلمونی و اخذوا حقّی فانّهم عدوّی و عدوّ رسول اللّه و لا تترک ان یصلّی علیّ احد منهم و لا من اتباعهم و ادفنّی فی اللّیل اذا هدئت العیون و نامت الابصار؛ تو را وصیت می کنم هیچ یک از آنان که به من ظلم کردند و حق مرا غصب نمودند، نباید در تشییع جنازه من شرکت کنند، زیرا آن‏ها دشمن من و دشمن رسول خدا^(ص) هستند و اجازه مده فردی از آن‏ها و پیروانشان بر من نماز بخوانند و مرا شب دفن کن، آن هنگام که چشم ‏ها آرام گرفته و دیده ‏ها به خواب فرو رفته باشند. این وصیت ضربه سهمگینی بر پیکر دشمنان ولایت وارد ساخت؛ ضربه ‏ای که تا قیام قیامت استمرار خواهد داشت و سندی زنده و ماندگار بر محکومیت حکومت و غیر عادلانه بودن آن از منظر زهرای مرضیه^(س) به شمار می‏ آید.

فاطمه زهرا^(س) از نگاه رهبر معظم انقلاب‏

اگر شخصیت فاطمه زهرا^(س) برای ذهن های ساده و چشم های نزدیک بین ما آشکار می‏ شد ما هم تصدیق می‏ کردیم که فاطمه زهرا^(س) سرور همه زنان عالم است. بانویی که در سنین کم و در عمر کوتاه به مقامات معنوی و علمی و معرفتی و به مرتبه ‏ای برسد که برابر مرتبه انبیا و اولیاست.فاطمه زهرا فجر درخشانی است که از گریبان او خورشید امامت و ولایت و نبوت درخشیده است. آسمان بلند و رفیعی است که در آغوش آن ستاره‏ های‏ فروزان ولایت قرار گرفته است. همه ائمه^(ع) برای مادر بزرگوار خود تکریم و تجلیل قائل بودند که برای‏ کمتر کسی این همه احترام و تجلیل را از آن بزرگواران می ‏شود دید. زنان مسلمان در زندگی شخصی، اجتماعی و خانوادگی خود باید زهرا^(س) را از جهت خردمندی، فرزانگی و عقل و معرفت، الگو و سرمشق خود قرار دهند و از بُعد عبادت، مجاهدت، حضور در صحنه، تصمیم ‏گیری های عظیم اجتماعی، خانه داری، همسرداری و تربیت فرزندان صالح از زهرای اطهر^(س) پیروی کنند. اسلام فاطمه^(س) را، آن عنصر برجسته و ممتاز ملکوتی ‏را، به‏ عنوان نمونه و اسوه زنان معرفی می‏ کند. آن زندگی ظاهری او، جهاد او، مبارزه او، دانش او، سخنوری‏ او، فداکاری او، شوهرداری او، مادری او، همسری او، مهاجرت او و حضور او در همه میدان های سیاسی و نظامی و انقلابی و برجستگی همه‏ جانبه او که مردهای بزرگ را در مقابل او به خضوع وادار می‏ کرد. اصولاً درک نادرست از شخصیت زن، که میراث نامبارک فرهنگ‏ های غیر اسلامی دخیل در اندیشه مسلمانان است، باعث شده است که آن حضرت تنها از زاویه دختری برای پیامبر^(ص) و مادری برای ائمه^(ع) مطرح شود و آن شایستگی ‏ها و گزینش الهی که در شکل‏ گیری زندگی و شخصیت آن حضرت نقش برجسته داشته و زندگی و صفات فاطمه زهرا^(س) را به‏عنوان اسوه‏ای برای همه زنان و همه انسان ‏ها، به ‏ویژه زنان، مطرح می ‏سازد، مجهول بماند.

امام راحل: فاطمه زهرا معجزه تاریخ و افتخار عالم وجوداست‏

آنگاه که خداوند خواست انسان را بوجود آورد خطاب به ملائکه فرمود: «انّی جاعلٌ فی الارض خلیفهٌ قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدّماء…؛ و هنگامی که گفت پروردگار تو به فرشتگان، من در روی زمین جانشین (نماینده ‏ای) قرار خواهم داد. فرشتگان گفتند: آیا کسی در آن قرار می‏ دهی که فساد و خونریزی کند؟!» ولی ‏خداوند با نشان دادن حقیقت انسان و مقام خلیفه اللهی ملائکه را متوجه نمود که این موجود غیر از موجودات قبلی است. این موجود خلیفه خدا، امانت دار الهی و باعث افتخار خداوندی است. یکی از کسانی‏که خداوند بوجود او به ملائکه فخر فروشی کرد و فرمود: انظروا الی امتی فاطمه سیّده امائی قائمه بین یدی‏ ترتعد فرائصها من خیفتی و قد اقبلت بقلبها علی عبادتی…؛ نگاه کنید به کنیزم فاطمه، بانوی کنیزان من که چگونه در مقابل من ایستاده و از خوف من بندهای (بدن) او می‏لرزد و با قلب خود (و تمام توجّه) به عبادت من روی آورده است‏.