به گزارش آوای ورزقان به نقل از آناج، آذربایجان‌شرقی به‌ دلیل نزدیکی به آسیای میانه، قفقاز، اروپا و عثمانی در دوره قاجار به محل شکل‌گیری اولین صنایع سبک تبدیل شد و اولین کارخانه‌های نساجی، والور، کبریت، چراغ‌سازی و پارچه‌بافی کشور در شهر کهن تبریز شکل گرفت.

در دهه چهل نیز با تصویب طرح استراتژی توسعه صنعتی کشور، تبریز و اراک به محل استقرار صنایع سنگین درآمدند و صنایع سنگین ایران ازجمله کارخانه‌های تراکتورسازی، بلبرینگ، پمپ ایران، چرخشگر، ایدم، موتوژن و ده‌ها واحد بزرگ و کوچک در غرب صنعتی تبریز با مشارکت کشورهای اروپایی وبرخی کشورهای بلوک شرق ساخته شد و بیش از ۵۰ سال است که شهر تبریز به محل کار و تلاش صدها هزار کارگر صنعتی تبدیل شده است.

افزایش چشمگیر این واحدهای صنعتی در این استان باعث شد شهرک های صنعتی متعددی با عنوان ها و کابردهای متفاوت ایجاد و در کنار جوانان جویای کار آذربایجان شرقی تعداد قابل توجهی از افراد برای اشتغال از استان های همجوار و استانهای غربی کشور به این استان مهاجرت کنند.

این افزایش های واحدهای صنعتی در آذربایجان شرقی در بیست سال گذشته با سرعت نسبتا مناسبی در حال پیشرفت بود به گونه ای که در کنار کارخانه های بزرگی همچون ماشین سازی و تراکتورسازی کارخانه های متفاوت خودرو سازی نیز شروع به فعالیت در این استان کردند و تبریز به عنوان یکی از قطب های تولید خودرو در کشور تبدیل شد.

همزمان با احداث کارخانه ها و واحدهای صنعتی متفاوت مشکلی تحت عنوان عدم توجه به قشر کارگری به وجود آمد به گونه ای که صاحبان این صنایع ماه ها از دادن حقوق به کارکنانشان امتناع کرده و در صورت اعتراض کارگران با بهانه های متفاوت اقدام به اخراج می کردند.

این اخراج ها و عدم پرداخت حقوق ها توسط برخی واحدهای صنعتی باعث شد در طول ۴ سال اخیر شاهد افزایش تجمع ها در مقابل استانداری و یا دیگر واحدهای مربوطه شویم و در ۲ سال اخیر نیز این امر شدت یافته و بدون اغراق می توان گفت که هر ماه دو تجمع صورت گرفته و یا نامه های اعتراضی توسط کارگران امضا می شد.

در کنار مشکلات کارخانه هایی همچون تراکتورسازی، ماشین سازی، تبریز کف و چند کارخانه بزرگ دیگر طی دو روز اخیر نامه ای در فضای مجازی پخش شد که کارگران کارخانه کمپرسورسازی از کمیته امداد امام خمینی (ره) تبریز درخواست کمک کرده اند. در این نامه که به امضای شماری از کارگران کارخانه کمپرسورسازی رسیده و رونوشت آن نیز به مدیران استانداری آذربایجان شرقی، فرمانداری و اداره کار، تعاون و رفاه اجتماعی شهرستان تبریز ارسال شده است.

در این نامه کارگران این کارخانه از عدم پرداخت حقوق در ۴ ماه گذشته خبر داده و درخواست استمداد مالی از سازمانهای خیری همچون کمیته امداد امام خمینی دارند.

در تشریح جزئیات این نامه که یک نسخه آن در اختیار ایلنا قرار دارد؛ یکی از کارگران کارخانه کمپرسورسازی تبریز گفت: بیش از بیست و یک روز است که با اعتراض در محوطه کارخانه به دنبال دریافت مطالبات مزدی خود هستیم اما کسی پاسخگوی ما نیست و به مشکلاتی که در زمینه دریافت نکردن ۴ ماه حقوق برایمان به وجود آمده؛ فکر نمی‌کنند.

طبق اظهارات این کارگر، اقساط معوقه و دغدغهٔ تأمین معیشت و حتی تهیه ی مایحتاج روزانه کارگران کمپرسورسازی آنقدر زیاد است که نمی‌توانند مدت طولانی به این وضعیت ادامه دهند.

وی افزود: متاسفانه در حال حاضر این موضوع به اعتبار، منزلت و کرامت کارگران این کارخانه ضربه‌های جبران‌ناپذیری وارد کرده است.

بعد از انتشار این نامه در فضای مجازی پایگاه خبری آناج طی تماسی با حسین دشتی مدیرکل کمیته امداد امام خمینی (ره) پیگیر این موضوع شد.

دشتی با بیان اینکه تا به این لحظه چنین نامه ای به دست کمیته امداد نرسیده است افزود: هیچ مراجعه و درخواست گروهی به ما نرسیده است ولی در صورت ارسال پیگیر خواهیم شد.

با توجه به اینکه شعار دولتمردان تدبیر و امید در آذربایجان شرقی از همان روزهای نخستین احیا و تبدیل این استان به یکی از قطب های بزرگ صنعتی در کشور بوده و مشکلات واحدهای صنعتی را حاصل بی تدبیری دولت گذشته می دانستند؛ ولی در طول ۳ سال اخیر اقدام قابل توجی برای احیای واحدهای صنعتی صورت نگرفته است. در این بین آسیب پذیرترین قشر، کارگران و خانواده های آنها هستند که به واسطه ی بی توجهی و بی مهری مسئولین در بدترین شرایط معیشتی قرار می گیرند تا جایی که جهت تامین مایحتاج روزانه خود دست به دامان کمیته امداد می شوند.

باید منتظر ماند و دید آیا وعده ی صد روزه دولت تدبیر و امید برای حل مشکلات کشور علی الخصوص مشکلات صنعتی کی تحقق خواهد یافت و آیا مسئولان استانی فکری به حال نزول واحدهای صنعتی در آذربایجان شرقی خواهند کرد؟