به گزارش آوای ورزقان، شهید بختیار حاجی زاده به سال ۱۳۴۵ و در سومین روز ماه مهر به دنیا آمد. خانواده ای که وی در آن دیده به جهان گشود کاملاً مذهبی و متدین بود. بنابراین بختیار نیز تحت تاثیر آن خانواده کاملاً متدین و دوستدار اهل بیت (ع) گشت. دوران ابتدایی تحصیل را با موفقیت گذراند و دوران راهنمایی را نیز پشت سر نهاد. با شروع جنگ تحمیلی به عنوان یک بسیجی برای کمک و جمع آوری وسایل برای اعزام به جبهه اقدام نمود و بعد با عضوت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عازم جبهه های حق علیه باطل گشت.

او عاشق جبهه و بچه های آنجا بود. سرانجام در نهم اردیبهشت ماه سال ۶۵ در منطقه عملیاتی ناو و در عملیات والفجر ۸ بر اثر اصابت ترکش از تمام ناحیه بدن به درجه رفیع شهادت نائل آمد و به آرزوی دیرین خود دست یافت .

در زیر گزیده ای از وصیت نامه این شهید بزرگوار را می خوانیم.

با سلام و درود به آقا امام زمان (عج) و نائب بر حقش امام امت و با درود و سلام به ارواح پاک شهدای گلگون کفن اسلام و خانواده های شهدا و با آرزوی آزادی اسیران و قدس عزیز و کربلا و با آرزوی پیروزی رزمندگان کفر ستیز اسلام می خواهم وصیتنامه خودم را شروع کنم.

اسلام علیکم، خدایا چگونه وصیتنامه بنویسم من بنده گناهکار تو هستم خدایا از تو می خواهم که گناهان مرا ببخشی و عمده آرزوی من که شهادت در راه اسلام است هر چند که لیاقت ندارم قبول فرمائید.

بنده داوطلبانه و عاشقانه در راه اسلام قدم برداشتم و هدفم خدمت کردن در راه اسلام و قرآن است ولی نمیخواهم که در پیری و یا در مریضی در بستر بمیرم تنها آرزوی من شهادت در راه اسلام است.

از ملت شهید پرور ایران میخواهم که امام امت و رزمندگان عزیز را دعا کنند و به جبهه ها کمک کنند جبهه ها را گرم نگهدارند اسلحه های شهدا را بردارند و با کفر صدامی و با سایر ابر قدرتها مبارزه کنند.

ای آنهائی که هنوز اسلام را نشناخته اید اگر میخواهید در دنیای آخرت در آتش نسوزید و زنجیره های سرخ شده را به گردنتان نیندازند بطرف اسلام بیایید و در راه اسلام قدم بردارید و الا خداوند شما را سرنگون خواهد کرد.

از جوانهای با ایمان میخواهم که به جبهه ها بروند و اصلاً سستی نکنند. جمهوری اسلامی در دنیا به نحو احسن مستقر شود و در همه جای دنیا پرچم لا اله الا الله بلند شود.

وصیتم به پدر و مادرم، برادرهایم، خواهرهایم و فامیلهایم :

پدرم و مادرم مرا حلال کنید که برای شما خیلی زحمت دادم من میدانم که شماها زحمت کشیدید و سختیها را تحمل کردید و مرا به ۲۰ سالگی رساندید و به اسلام تحویل دادید.

ولی من از شماها و از برادرهایم و خواهرهایم و از همه فامیلهایم میخواهم که از شهید شدن من ناراحت نباشید هر وقت هم ناراحت شدید امام حسین (ع) و حادثه کربلا را بیاد آورند که ما ادامه دهنده راه امام حسین (ع) هستیم و من به یک موی مولایمان امام حسین (ع)، علی اکبرها، بهشتی ها، رجایی و باهنرها، مدنی ها و مهدی باکری ها نیستیم.

شماها اگر میخواهید من نارحت نشوم و از شماها راضی باشم در جلو دشمنان مقاومت کنید و زیاد گریه نکنید و اگر میخواهید گریه کنید امام حسین (ع) را بیاد آورید و برای او گریه کنید مادرم، برادرهای کوچکتر از خودم را خوب تربیت کن که خدمتگزار اسلام باشند و در راه اسلام قدم بردارند.

پدرم ، مادرم و برادرهایم مقلد امام امت باشید و همیشه امام امت و رزمندگان اسلام را دعاکنید.

در آخر من از اهالی بخش ورزقان و حومه، از همه فامیلهایم و از همه آشنایان حلالیت می خواهم.

خداحافظ، بختیار حاجی زاده

« روحش شاد و یادش گرامی باد »