به گزارش آوای ورزقان دکتر محمد حسین صومی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی آناج در خصوص سرطان اظهار کرد: شایع ترین سرطان های غیر پوستی در بین زنان سرطان سینه، مری، معده و روده است و همچنین شایع ترین سرطان غیر پوستی در بین مردان، سرطان معده، مثانه، پروستات، مری و روده است.

وی اعلام کرد: نسبت به کل کشور، در قسمت های شمالی ایران میزان شیوع و بروز سرطان زیاداست و در این مناطق شیوع سرطان نسبت به مناطق جنوبی کشور بیشتر است.

وی با بیان اینکه استان های آذربایجان شرقی و اردیبل رکوردار سرطان دستگاه های گوارشی هستند، اظهار کرد: سالانه در آذربایجان شرقی پنج هزار و ۵۰۰ نفر تا ۶ هزار نفر به سرطان مبتلا می شوند.

رییس دانشگاه علوم پزشکی تبریز استعمال سیگار و مصرف بی رویه گوشت قرمز، چاقی و آلودگی محیط را از عواملی تاثیرگذار برای بروز سرطان نامید و گفت: در روز جهانی سرطان که مصادف بود با ۱۵ بهمن ماه، در تمامی مراکز بهداشت با هدف افزایش سطح سواد سلامت مردم، افراد را دعوت به مشارکت در مراسم روز جهانی مقابله با سرطان کردیم و در اکثر مدارس در این خصوص برنامه برگزار شد و دانش آموزان با فاکتورهای طران به خوبی آشنا شدند.

وی با بیان اینکه بیمارستان شهید قاضی تبریز که مخصوص بیماران مبتلا به سرطان است و ساختمان آن عمری ۳۵ ساله دارد، بازسازی شده و بهمن ماه جاری تعمیرات آن به اتمام می‌رسد و با حضور وزیر بهداشت و درمان افتتاح می شود و به احتمال زاید وزیر بهداشت و درمان کشور تا ۱۰ روز آتی وارد تبریز می شود، گفت: بستری کردن بیماران سرطانی را در بیمارستان شهید قاضی دو برابر خواهیم کرد.

صومی گفت: برای تامین داروهای بیمارهای خاص هیچ مشکلی نداریم.

وی همچنین در مقایسه وضعیت بهداشت و درمان دوران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران گفت: وضعیت بهداشت و درمان دوران بعد از انقلاب اسلامی و قبل پیروزی انقلاب اسلامی قابل مقایسه نیست، با این حال می توان گفت که با پیروزی انقلاب اسلامی و پیشرفت و ترقی در حوزه بهداشت و درمان، میزان برخورداری اقشار محروم از بهداشت و درمان بالا رفته است به طوری که اکنون در روستاهای استان آذربایجان شرقی، ۳۰ خانه بهداشت فعالیت می کند.

رییس دانشگاه علوم پزشکی تبریز به رشد سریع رشته های پزشکی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در کشور اشاره کرد و گفت: با توجه به اینکه قبل از انقلاب اسلامی نیروی انسانی کافی در رشته های پزشکی نبود و تربیت نشده بود، از کشورهایی چون هند و فیلیپین وارد ایران می شد.